1942 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი.

1946 წლიდან მუშაობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ახალი ქართული ლიტერატურის ისტორიის კათედრაზე. 1974 წლიდან ხელმძღვანელობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის  ვაჟა-ფშაველას კაბინეტს. პირველი სამეცნიერო ნაშრომი გამოაქვეყნა 1944 წელს. ავტორია წიგნებისა: "ნარკვევები ქართული ლიტერატურისა და კრიტიკის ისტორიიდან"(1958), "ქართული კრიტიკის ისტორია" (1966, მე-2 გამოც.1974), "მწერლები და კრიტიკოსები" (1974), მისი მონაწილეობით (რედაქცია, შესავალი წერილები და კომენტარები) გამოვიდა "გრიგოლ ორბელიანის თხზულებათა სრული კრებული" (1959), "ვაჟა-ფშაველა ლიტერატურისა და ხელოვნების შესახებ" (1967), 1942 წელს «ვაჟა-ფშაველას "ბახტრიონი"» (1972), "ვაჟა-ფშაველას ხუთი პოემა" (1975) და სხვა.

1963 წლიდან არის  ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი 1964 წლიდან პროფესორი.

ბიბლოგრაფია